Edmund i Sibylla w Västerbotten (pierwsza wizyta w księstwie)

Dziś 90 rocznica ślubu cywilnego Sibylli i Gustawa Adolfa - pary, która nigdy nie została parą królewską i nie doczekała się wstąpienia syna na tron Szwecji. 

(Zdjęcie tutaj klik)
Umea 1933r.

Książę i księżna Västerbotten odwiedzili swoje księstwo i tereny Górnej Norrlandii, która obejmuje 2 hrabstwa: hrabstwo Norrbotten (Luleå) i hrabstwo Västerbotten (Umeå).

Övre Norrland jest najbardziej wysuniętym na północ regionem Szwecji i stanowi część Sápmi (Laponia). Jest to największy region Szwecji pod względem powierzchni. Graniczy z Norwegią oraz Finlandią. Najbardziej zaludnione miasta to Umeå, Luleå, Skellefteå, Piteå i Boden. 

 

 "Na początku była bardzo nieśmiała, ale przezwyciężyła to." 

( pierwsza oficjalna podróż księżnej Sibylli)

Podróż w obrębie Västerbotten trwała od 20 do 28 lutego. Wszędzie serdeczne przyjęcie, chorągiewki, śpiewy, przemówienia marszałków, niezliczone hołdy kwiatów i wiwaty, jednoznacznie świadczyły o tym, jak wysoko we wszystkich obozach ludności ceniono wizytę królewskich podróżników w tych stronach. Księżniczka Sybilla podbiła serca wszystkich swoim prostym i beztroskim zachowaniem oraz pogodnym uśmiechem. Z pewnością cenne dla księcia i księżnej było poznanie hrabstwa i jego mieszkańców oraz warunków, w jakich ci ludzie żyją. 

Västerbotten

Odwiedzili szkoły, domy szkolne, domy pracy. W szkole Lövåsena i rozdawanie dzieciom ciastek czekoladowych. Każdy dostał tabliczkę czekolady. Okazuje się , że dzieci były  bardziej zafascynowane czekoladą niż rodziną królewską. Małżonkowie rozdali również ubrania biednym dzieciom. (w asortymencie odzieży były nawet czapki studenckie). 

Skellefteå

 19 lutego książę Gustaw Adolf i księżna Sybilla udali się do Västerbotten i Laponii w celu zbadania stanu wyjątkowego, podziwiali rozległe obszary m.in. prac leśnych jako źródła utrzymania ludność wiejskiej.

Wycieczka skierowana była przede wszystkim do szczególnie potrzebujących części. Książę i księżna mieli okazję: spotykać się z lokalnymi komitetami pomocy i innymi w sprawach lokalnych ekspert ds. warunków. Obrady te przybrały formę regularnych spotkań pod przewodnictwem księcia (wcześniej takich nie było). Wrażenia zdobyte podczas podróży, miał wpływ na dystrybucję darów pieniężnych i rzeczowych. 

Stary rolnik z Laponii w futrze na drodze do Risbäck, wita serdecznie Sybillę w Västerbotten.

Para książęca  z drużyną lapońskich drwali przed ich chatą głęboko w lesie; obok księcia, robotnik leśny Prost-Eriky, znany w całym Västerbotten, który przejął inicjatywę wizyty. 

 Księżna Sybilla, gdziekolwiek przybyła podczas podróży, stała się obiektem hołdów,  przyjaznego ciepła nie można było pomylić nawet wtedy, gdy nieśmiali mieszkańcy pustkowi trzymali się na pewien dystans i niezgrabnie machali. I choć w Laponii początkowo była szara pogoda i przyprawiający o zawrót głowy śnieg, w końcu pojawiło się słońce tak, że można było zobaczyć góry w całej ich zimowej świetności.  Już podczas wspinania się przez Ådalen publiczność została dostrojona i ściśnięta świąteczny nastrój na stacjach i flagi rolników z Ådal w ich okazałych gospodarstwach. Tłumy i zapał były również świetne w Backe i Hoting, położonym dalej w Ångermanland. Odbyło się pierwsze spotkanie z Lappmarken i hrabstwem Västerbotten (Skeffeftea).

20 lutego młode małżeństwo późnym wieczorem przybyło do Dorotei, gdzie mieszkańcy wyczekiwali z  gubernatorem Rosénem na czele. Książę i księżna zostali powitani przemówieniem, występem i śpiewami zarówno przez dzieci w wieku szkolnym, jak i chóru mieszanego. W Dorotei, podobnie jak później w innych miejscach kościelnych, zwiedziono różne obiekty użyteczności publicznej: ambulatorium, sanatorium i szpital epidemiczny w miniaturze ( powiat Västerbotten posiadał w 1933 roku aż szesnaście takich zakładów opieki zdrowotnej.)

Odwiedzili także domu starców i  domu szkolny, który częściowo pełni takie samo zadanie jak przytułki w innych parafiach wiejskich. Omówiono problemy socjalne, wygłoszono również podczas wieczornego spotkania z lokalnymi ekspertami wgląd w bieżące problemy zaopatrzeniowe miasta. Gubernator Rosén, opisał, jak ludność, która przez dziesięciolecia przyzwyczaiła się do czerpania znacznej części swoich dochodów z prac leśnych i spływów pontonowych, jest teraz zmuszona polegać na pomocy z zewnątrz, chociaż nie wie lepiej, jak pracować na własne utrzymanie.

Wieczorem mieszkańcy Dorotei ponownie oddali hołd księciu i księżnej — odbyła się procesja z pochodniami i śpiewanie. 

Następnego dnia, 21-go, po siedmiomilowej przejażdżce w Laponii dotarli do kaplicy Risbäck w górach, gdzie w porozumieniu z ludności utworzono podkomisję komitetu parafialnego. 

W Risbäck gromadziły się grupki dzieci w wieku szkolnym, a także dorośli, aby powitać nową parę książęcą. Dzieci miały ze sobą sprzęt narciarski, śpiewały dziecięce piosenki i wygłosili krótkie przemówienia pełne dobrych intencji w upalną pogodę. W górach, gdy odwiedzali lapackie miasta, znajdowały się sanki. Dzieci Lappa dziękowały im pieśnią "Bee, Bee White Lamb".

W wiosce Avatrakten czekał zespół drwala pod kierownictwem znanego w całym Västerbotten Prost-Erik i zaprosił księcia i księżniczkę, aby weszli do jego chaty z bali — "romantyczny dzikiej przyrody z otwartym ogniem pośrodku chaty", w świetle którego Prost-Erik wygłosił mowę pochwalną. 

Wieczorem kontynuowaliśmy podróż z Dorotei do Vilhelminy, gdzie wielu spotykali na stacji, w tym  byłego gubernatora Ringstranda i proboszcza Nordenfors mile widziany na platformie. Na spotkaniu z przywódcami parafii podkreślił gubernator Ringstrand, że w niektórych częściach hrabstwo Västerbotten bardzo potrzebowało pomocy. 

Trzeci dzień, 22 lutego podróży do Laponii poświęcony był różnym instytucjom publicznym w Vilhelminie.  Ed i Sibylla zjedli w pobliżu kolonii Vojmasen.  Wysłuchali muzycznego koncertu w kościele — z lat 30. XIX wieku,  mieszkańcy Vilhelminy mogli w tych punktach spotkać księcia i jego żonę. 

Wieczorem byli już w drodze pociągiem do postępowej społeczności Storumana, która leżała poza faktyczną dzielnicą ratunkową i dlatego była tylko stacją nocną. Po małych nieśmiałych przystankach, gdzie wierne tłumy czekały w ciemności, wydawało się Święto metropolii Storuman z gwardią honorową, marszałkami, paradującymi harcerzami,  cała wioska kościelna Stensele wsiadła do autobusu, aby złożyć hołd i przemówienie powitalne Stensele krótki wikariusz, Lapoński Park Man. 

23 lutego wcześnie rano kontynuowali podróż samochodem przez gęstym śniegiem, wzdłuż krętej drogi na północny wschód od Storuman do Tärna fjällsocken. 

Kiedy zbliżyli się do doliny Aujaur pogoda była pochmurna, a księżna Sybilla spotkała pierwsze dzieci, Per Gustafsson Idivuoma z żoną i dziećmi w futrach z sąsiadami Karesuandolappers. Góry błyszczały, nawet świeciły się futra reniferów na słońcu. Księżniczka mogła wtedy dostzreć bardziej faune i flore swojego księstwa, mimo zimy, co miało też swoje plusy. 

Chociaż Tärna znajduje się powyżej strefy wyrębu, parafia została naruszona przez złe warunki ekonomiczne — niektórzy parafianie szukali kiedyś pracy leśnej dalej niżej, a także polowania i łowienie ryb poszło nie pomyśli. 

Po kolejnych czternastu milach samochodem para udała się z powrotem do Storuman czekałą ich kilkugodzinna podróży pociągiem para książąt przybyła na swoją ostatnią stację w Laponii, Sorsele, tam pod koniec dnia cała ludność czekała na nich, a  wikariusz Calleberg wygłosił piskliwe przemówienie powitalne, paradowali harcerze i oświetlono marszałków droga na plebanię. 

Na spotkaniu rankiem 24 lutego zostały wydane dość szokujące doniesienia o stanie wyjątkowym w Sorsele. Po wizycie w warsztacie dom szkolny i ambulatorium przeniosły się w kierunku kraju przybrzeżnego. Para odwiedziła Malå. Ostatnia przerwa nastała o zmierzchu w Norsjö, gdzie, podobnie jak w Malå, zbudowali w mieszkańcach przyszłe nadzieje na bogactwo rudy. Wieczorem ludność Jörn złożyła daninę książęcej parze, 

25 lutego para kontynuowała wycieczkę w obszarze Jörn wraz z gubernatorem Rosén.  

Podczas tej wizyty, w państwie dochodzi do przełomowych wydarzeń historycznych:
25 lutego 1933r. zostaje otwarte połączenie telefoniczne między Szwecją a Turcją.

 We wspomnieniach z lat 20 z XXw. 

Odbyli „prywatną” wizytę w Forsnäs (obecnie dom Forsnä) i przywitali mamę mojego dziadka, który pracował na zamku niedaleko rodziny królewskiej. -  Ewa Lindgren

W 1933 roku prosten Nordenfors napisał(a) w liście: ". To była dla nas fajna przerwa, że w lutym spędziliśmy jeden dzień z parą książęcą Västerbotten. Co prawda, to właśnie w Vilhelminy księżna dostała odrę, ale wkrótce wyzdrowiała. Uczyliśmy ich fotografowanie (...) Tym razem obdarowaliśmy wysokich gości po łyżeczce".

Ich wyprawa to jedno z największych wydarzeń 1932 roku. Książę Gustaw Adolf był znany w całym hrabstwie, ale jego żona Sybilla, nigdy tu nie była, wszyscy chcieli ją zobaczyć. 

Podczas wycieczki było kilka zarówno wzruszających, jak i zabawnych wydarzeń podczas podróży królewskiej przez wioski hrabstwa dało wiele mówiące świadectwo. I że to wokół młodej księżnej, która po raz pierwszy odwiedzała księstwo swoje i męża, krążyły myśli i uczucia zwłaszcza najmłodszych, co jest całkowicie zrozumiałe. Jednak księżna jest i zawsze pozostanie księżną, która ma wokół siebie coś z wiecznego blasku baśni. 

Jej pierwszym zadaniem było obstawienie strażnika szwedzkiego flickscoutera.Poszła do tego zadania, wzięła wszystkie wymagane testy i uczestniczyła w obozach harcerskich w kraju i za granicą. Jej pseudonim jako flickscout był Håkåhå.

Po śmierci swojego ukochanego męża, wracała do  Västerbotten średnio co dwa lata.

-----

Para książęca kontynuowała teraz podróż na północ, gdzie powitał ich gubernator hrabstwa Norrbotten Wieczorem mieszkańcy Pite wydali obiad. 

1 marca podróż kontynuowana była przez region przybrzeżny Norrbotten, a dzień był poświęcony w Luleå. Wieczorem para książęca przybyła do Boden, gdzie odbywały się Zimowe Igrzyska. 

Rankiem, 6 marca para opuściła Boden, nieopodal Umeå, gdzie dziękowali ludziom, z którymi spędzali czas podczas wizyty. Dopiero 9 marca wieczorem książę i księżna wrócili do Sztokholmu ze swojej Norrland podróży.