Co lubi czytać Victoria- przyszła królowa

https://vilaser.se/app/uploads/2020/07/Ska%CC%88rmavbild-2020-07-07-kl.-12.31.08-1300x862.png
https://vilaser.se/app/uploads/2020/07/Ska%CC%88rmavbild-2020-07-07-kl.-12.31.08-1300x862.png
 
W letnim numerze Vi Läser został umieszczony wywiad z księżniczką Victorią, o zainteresowaniach czytelniczych, Król lubi kryminały a jego córka?
Poniższy wywiad został przeprowadzony przez pana Jonasa Eklöfa, w ogrodzie pałacu Haga, 27 maja.
On sam opisał ten dzień wspominając autorkę wiersza na ślub księżniczki i księcia Daniela "
Niebo nad Hagą nie było tak„ nieskończenie niebieskie ”, jak w wierszu Kristina Lugn .... całkiem dokładnie dziesięć lat temu. Ale prawie.


Księżniczka jest otwarta na innych mniej znanych autorów, a nawet tych poza Europy. Jako jedyna przyszła królowa wychowywała się na brazylijskich opowieściach opowiadanych przez jej mamę, królową Sylwię.   Tego dnia rozmawiała o odkryciu autorów książek takich jak Kristina Lugn, Lennart Hellsing a zwłaszcza Ocean' a Vuong. Poruszała także temat Astrid Lindgren, które przynajmniej jedno dzieło każdy z nas zna. 

Księżniczka miała bardzo szczególną więź z Kristiną Lugn. Kristina napisała piosenkę „Vilar glad. I din famn” na ślub Wiktorii i  Daniela w 2010 roku.
Kiedy Kristina zmarła w maju 2020r, cały naród opłakiwał stratę ludowego poety. 
Victoria skomentowała śmierć Kristiny Lugn w wywiadzie: 
"Ostatni raz rozmawiałam z Kristiną Lugn w grudniu 2019r.. Opowiedziała o swoim ogromnym niepokoju, gdy zgodziła się napisać wiersz ślubny. Ale potem stwierdziła, że ​​„w końcu wyszło dobrze”. I tak było. Wiersz jest niesamowicie piękny. Cieszę się, że go napisała".


Wydawnictwo Bonnier Carlsen na swoim Instagramie:
„Tak, ale oczywiście cieszymy się, że w najnowszym wydaniu @vilaser , że widzimy księżniczkę Wiktorię z„ Örnis bilar ”na kolanach”.
Örnis bilar (Samochody Örniego) to książka dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat.

Pierwszą książkę, która Victoria poleca, słuchała na audiobooku podczas biegania. Autorką książki „ Den sista flickan” Nadia Murad.
„Uderzyła mnie [emocjonalnie] bardzo mocno. Słuchałam tego, kiedy biegałam. Nie wiem, ile razy zatrzymywałam się i płakałam - mówi Victoria i dodaje, że tego dnia nie było dalszego treningu.”

Następna w kolejce do czytania jest En stund är vi vackra på jorden autorstwa Ocean Vuong.

Kiedy była nastolatką, książki i czytanie nie były czymś, co szczególnie lubiła, jej dysleksja utrudniała wszystko z literami. "Było bardzo ciężko z książkami. Samo czytanie było tak trudne, że odebrało mi radość”. Obecnie na zmianę czyta zwykłe książki ze słuchaniem audiobooków.

Tą ostatnią dostrzegła dopiero w dorosłym życiu.. może już jako matka.” Astrid Lindgren była bardzo odważna. Odważyła się podjąć trudne tematy: choroba, śmierć, sieroty, matki w niebie”.

Victoria pamięta, że ​​często myślała, że ​​książki Astrid są okropne, że prawdopodobnie dopiero teraz, jako dorosła, rozumie ciemność Lindgren, którą wyjawia Vi Läser.
Może wynikało to z tego, że książki Lennarta Hellsinga, które czytała jej niania i
wiele znaczyły dla jej dorastania, były napisane zabawnym językiem - dziecięcym.

Być może łatwiejsze niż Astrid Lindgren.  „Książki dla dzieci wciąż mogą być najbliższe sercu”. Victoria wspomina o książkach takich jak Hattstugan Elsy Beskow, o książkach Tove Jansson o Muminkach, a potem oczywiście o Mio min Mio Astrid Lindgren i Brödernie Lejonhjärta. [  Nadal czyta Beskow, Jansson i  Astrid Lindgren].

Oprócz nowości do przeczytania czekających na półce księżniczka zdradziła parę ciekawostek: 

1. Mówi otwarcie o swojej dysleksji, która wywołuje trudności w czytaniu, a także ujawnia, że ​​należy do tajnego klubu książki.

2. Na przemian czyta audiobooki z książkami. Co umożliwia jej bieganie z słuchaniem książki. 

3. ​​Jest członkinią tajnego klubu książki.


Wszystkich tych ciekawostek dowiedzieliśmy się na tle domku dla dzieci w ogrodach Haga (Estelle i Oscar są trzecim pokoleniem, które się tam bawi.), a także półki z książkami, którą Estelle otrzymała w prezencie na chrzest od Szwedzkiego Rządu i Riksdagu (Parlamentu) z 200 książkami.

Komentarze