Prezydent Francji d'Estaing- spotkania z SRK i Kennedy

Valéry Marie René Georges Giscard d’Estaing ur. 2 lutego 1926 w Koblencji, zm. 2 grudnia 2020 w Authon. Prezydent Francji w latach 1974–1981. Długoletni minister, deputowany krajowy i europejski, założyciel i przywódca Unii na rzecz Demokracji Francuskiej (UDF).  

www.elysee.fr

Urodził się w bogatej rodzinie szlacheckiego pochodzenia jako syn Jeana Edmonda Luciena Giscarda d’Estainga i jego żony Marthe Clémence Jacqueline Marie Bardoux. Ze strony matki był wnukiem senatora Jacques’a Bardoux i praprawnukiem republikańskiego polityka Agénora Bardoux. 

Urodził się w Niemczech, gdzie jego ojciec był zatrudniony w administracji okupacyjnej.  W 1944 zgłosił się do armii francuskiej, brał udział w kampanii wojennej na terytorium III Rzeszy.  Dziesięć lat później został powołany na zastępcę dyrektora gabinetu premiera. 

 W 1959 po raz pierwszy objął stanowisko rządowe jako sekretarz stanu ds. finansów w rządzie Michela Debré, którym pozostawał do 1962. Następnie (od 1962 do 1966) sprawował urząd ministra finansów i gospodarki w gabinetach Georges’a Pompidou.  W 1962 powołał wspierający gaullistów ruch polityczny niezależnych republikanów, a w 1966 już po odejściu z rządu przekształcił go w partię polityczną Fédération nationale des républicains indépendants. W 1969 poparł kandydaturę Georges’a Pompidou na urząd prezydenta Francji. Po jego zwycięstwie powrócił do rządu. Od czerwca 1969 do maja 1974 był ponownie ministrem finansów i gospodarki w gabinetach Jacques’a Chaban-Delmas i Pierre’a Messmera, od marca 1974 w randze ministra stanu.  

Wystartował w wyborach prezydenckich w 1974, rozpisanych po śmierci Georges’a Pompidou. Głównymi konkurentami byli Jacques Chaban-Delmas z Unii Demokratów na rzecz Republiki i lider socjalistów François Mitterrand. Byłego ministra finansów poparła część gaullistów, na czele której stał minister spraw wewnętrznych Jacques Chirac. W pierwszej turze Valéry Giscard d’Estaing zajął drugie miejsce z wynikiem 32,60%, w drugiej (19 maja 1974) pokonał François Mitterranda. 

W polityce zagranicznej opowiadał się za zacieśnieniem integracji europejskiej i polepszeniem stosunków ze Stanami Zjednoczonymi. Popierał przeprowadzenie reformy zezwalającej na przerywanie ciąży. Za jego kadencji we Francji wykonano do 1977 trzy ostatnie w historii tego kraju wyroki skazujące na karę śmierci.  W 1981 ubiegał się o reelekcję. Jego głównymi rywalami byli François Mitterrand oraz Jacques Chirac. Wygrał pierwszą turę (28,32% głosów), jednak przed drugą nie uzyskał wsparcia gaullistów. Do drugiej tury wraz z nim przeszedł kandydat lewicy. Do porażki centrysty przyczynił się w dużej mierze Jacques Chirac, który celowo nie poparł go w drugiej turze. 10 maja 1981 Valéry Giscard d’Estaing przegrał wybory prezydenckie z kandydatem socjalistów. 

Działalność po prezydenturze 20 maja 1981 w wieku 55 lat po siedmiu latach odszedł ze stanowiska prezydenta. Zmarł na skutek COVID-19, po jego śmierci prezydent Francji Emmanuel Macron ogłosił dzień 9 grudnia 2020 dniem żałoby narodowej. 

purepeople.com 2016r

Od 17 grudnia 1952 był żonaty z Anne-Aymone Sauvage de Brantes, pochodzącą z arystokratycznego rodu. Miał czworo dzieci:

Valérie-Anne, urodzona 1 listopada 1953 r
Henri, urodzony 17 października 1956 r
Louis, urodzony 20 października 1958 r
Jacinte, ur. 3 maja 1960 zm.16 stycznia 2018

Valéry’ego Giscarda d’Estainga powszechnie skracano m.in. w mediach do akronimu VGE. Przez niektórych nazywany Kennedy Galów.W jednej z powieści Giscard dał do zrozumienia, że przeżył romans z księżną Dianą.

" Pisał też powieści, jedną z nich – wydaną również w Polsce fikcję historyczną „Zwycięstwo armii Napoleona” – poświęcił m.in. Unii Europejskiej. Początek akcji osadził w realiach: bardzo spóźnionemu z militarnego punktu widzenia wejściu Napoleona do Moskwy 14 września 1812 r. I od tego momentu – fikcja. Napoleon nakazuje natychmiastowy odwrót i zmienia bieg dziejów.

Książka zdradza wielką sympatię dla Polski. Napoleon proklamuje Królestwo Polskie, koronę daje Józefowi Poniatowskiemu (główna postać kobieca w powieści to też Polka). Giscard nie tylko odbudowuje całe wielkie Królestwo, bo zebrani na kongresie politycy – oczywiście pod wodzą Francji – jednoczą Europę już 200 lat temu." - polityka.pl

W 2006r. odwiedził Polskę. W latach 60 jeszcze jako minister finansów odwiedził w Białym domu JF Kennedy'ego. 

.jfklibrary.org

 Opłakuje go większość członków rodzin panujących m.in książę Albert z Monako wstawił na Facebooka nowy album ze zdjęciami pana d'Estainga jak na przestrzeni lat przyjaźnił się z rodziną.

Poniżej zdjęcia ówczesnego Prezydenta oraz Pierwszej Damy i Pary Królewskiej ze Szwecji.  

6 czerwca 1980r. kilka dni przed wizytą króla i królowej we Francji, monarcha oznaczył VGE orderem Zakonu Serafinów. Tak jak przypadku śmierci wielkiego księcia Jeana. 5 grudnia w Kościele Rycerzy Riddarholm w Szwecji odbyło się dzwonienie serafinów na cześć byłego prezydenta Republiki Francuskiej, Monsieur Valéry Giscard d'Estaing, 

Herb zmarłego prezydenta Valéry Giscard d'Estaing wisi w chórze kościoła Riddarholm. 

Dzwonienie serafinów odbywa się w sobotę, 5 grudnia, od 12:00 do 13:00, w tym samym czasie, gdy prezydent Giscard d'Estaing został pochowany podczas prywatnej uroczystości rodzinnej we Francji.